غول اینترنشیپ اون‌قدرا هم ترسناک نیست!
ممکنه که خیلی از شما دربارهٔ اینترنشیپ اطلاعی نداشته باشید یا اسمش رو فقط از سال‌بالایی‌ها شنیده باشید. برای خودم وقتی ترم‌های اول بودم، خیلی موضوع عجیبی به نظر می‌رسید. اما قضیه از این قراره که شما می‌تونید بعد از حداقل سال دوم دانشگاه‌تون (البته بعد از سال سوم مرسوم‌تره)، فرم‌های اینترنشیپ مختلف رو پرکنید و اگر قبول شدید، حدود دو تا سه ماه به اون کشور برید. مزایای این دوره انجام ریسرچ، یادگیری بهتر مباحث فیلدتون، ریکامRecommendation Letter گرفتن از استاد لب و احتمال دادن مقاله هست. در کنار این‌ها بهتون حقوق می‌دن و همچنین می‌تونید کشور مقصد رو بگردید! من سال گذشته اینترنشیپ دانشگاه EPFL رفتم و تنها کاری که انجام دادم پر کردن فرم دانشگاه بود.
مصاحبهٔ بیست دقیقه‌ای بهم گفتن که قبولی. البته خیلی از بچه‌ها علاوه‌بر اون به استادها ایمیل می‌زنن که شانس قبولی‌شون رو افزایش بدن. مصاحبه‌ها هم زیاد چیز سختی نیست و هدف‌شون اینه بدونن مباحث اصلی فیلد رو بلدیم و تا حالا ریسرچ مشابه انجام دادیم یا نه. اگر بخوام دربارهٔ تجربهٔ زندگی در یک کشور دیگه صحبت کنم هم باید بگم که قطعاً! در ابتدا چالش‌هایی داره. برای من دوری از خانواده و دوستام سخت‌ترینش بود و به نظرم با بقیهٔ موارد می‌شه کنار اومد. ولی فوایدش خیلی بیشتر از سختی‌هاش بود و علاوه‌بر ریسرچ، تونستم دوست‌های زیادی از کشورهای مختلف پیدا کنم و با فرهنگ‌های مختلف آشنا بشم. همون‌طور که قبلاً گفتم بهتون حقوق می‌دن و اصلاً لازم نیست نگران هزینه‌ها باشید. با پولی که بهتون می‌دن، غیر از مخارج روزمره و پول خونه می‌تونید سفرهای تفریحی هم برید و اگر خرج عجیب و غریبی نکنید، احتمالاً بتونید بخش خوبی‌ش رو ذخیره کنید. مثلاً EPFL غیر از پول بلیت هواپیما، ماهی ۱۸۰۰ فرانک به اینترن‌ها حقوق می‌ده. اگر ترم‌های اول هستید و دوست دارید اینترنشیپ برید، پیشنهادم بهتون اینه که سعی کنید معدل‌تون رو بالا نگه دارید و از ترم ۵ ریسرچ رو شروع کنید.